«الیستر سلون»، نویسنده‌‌ی بریتانیایی: در عربستان ۸۰ هزار زندانی سیاسی وجود دارد.
«الیستر سلون» در گفتگو با سایت مرکزی مراقبت خاورمیانه (میمو) دربارەی «اسباب و چرایی شکنجه و سرکوب‌های سیاسی در عربستان» سخن مطالب مهم و ارزنده‌ای منتشر کرد.
وی در آغاز مقاله‌اش پرسید: آیا می‌توان ملک عبدالله را مترقی‌ترین و لیبرال‌ترین پادشا‌های عربستان دانست؟
در پاسخ می‌گوید: شاید، البته هرچند انتظارات اندک و موفقیت‌هایش ناچیز است ولی باز باید از او تشکر نمود؛ چرا که تاکنون بیش از ۷۰ هزار دانشجو را بدون دریافت یک ریال هزینه جهت تحصیل به اروپای غربی و آمریکای شمالی و استرالیا! فرستاده است؛ همچنانکه قوانین جدیدی را علیه خشونت‌های خانوادگی و طلاق به تصویب رسانده است علاوه بر اینکه بر نسبت حضور زنان در مجلس شورا به صورت یک پنجم مردان افزوده است و نامبرده اجازه داده برای نخستین بار زنی به عنوان سردبیر سعودی‌های غازیت منصوب شود و اخیراً اجازه داده زنان در دادگاه‌ها به ارائەی اسناد شخصی خود مبادرت نمایند و البته قوانین جدید، به زنان اجازه می‌دهد در انتخابات ۲۰۱۵ به عنوان کاندید حضور داشته باشند.
علیرغم این کارهای مترقیانه که از پادشاه عربستان سر زده می‌بینیم که نامبرده در زمینه رعایت حقوق بشر و تعامل صحیح با اصلاح‌طلبان خیلی ضعیف ظاهر شده است.
این نویسندەی انگلیسی مواردی از ستم‌های پادشاه عربستان با فعالان عرصه‌های مختلف را اینگونه بر می‌شمارد:
آقای «ولید ابو الخیر» فعال در زمینه دفاع از حقوق بشر به اتهام «توهین به افکار عمومی» و «تحریک افکار عمومی علیه کشور» به ۱۵ سال زندان محکوم شد؛ البته دو ماه قبل از آن، رائف البدوی، داماد ایشان نیز به علت راەاندازی سایتی در اینترنت تحت عنوان «عربستانی‌های لیبرال» به ۱۰ سال زندان و ۱۰۰۰ضربه شلاق محکوم شد.
در مارس۲۰۱۳ میلادی، علی محمد القحطانی و عبدالله الحامد که از رهبران اصلاحگران و فعالان حقوق بشر محسوب می‌شوند به ۱۰و ۱۱ سال زندان محکوم شدند و در بخش مؤسسات و احزاب نیز ملک عبدالله به تخریب چهره جنبش «اخوان المسلمین» پرداخته و فعالیت‌هایش را در این کشور ممنوع اعلام نمود، جنبشی سیاسی که باعث نگرانی و دلهره ملک عبدالله و خاندانش را فراهم نموده بود.
در واقع در کشور عربستان ده برابر کشورهای دگری همچون.... زندانی سیاسی وجود دارد آنهم در شرایط بسیار نامطلوبی نگه داری شده و به صورت شبانه روز مورد شکنجه و آزار قرار می‌گیرند.
ملک عبدالله برای قبضەی قدرت و انحصار آن در خاندانش به روش‌های دیگری غیر از سرکوب، زندان، و دادگایی‌های سیاسی و قلع و قمع‌های امنیتی متوسل می‌شود.
او به منظور مقابله و رویارویی با ایده‌ها و تحلیل‌های ابوالخیر و همکارانش مبنی بر بی‌کفایتی خاندان حاکم، همواره بر روزنامه و تلویزیون نظارت سختی اعمال می‌کند و در این زمینه موفقیت‌های چشمگیری بدست آورده است؛ چرا که بنا به گزارش سازمان «روزنامه نگاران بدون مرز» این کشور از لحاظ سرکوب روزنامەنگاری آزاد در رتبه ۱۶۰ از میان ۱۸۰ کشور قرار دارد و هم چنین کمیسیون حمایت از روزنامەنگاران که مرکز آن در نیویورک است این کشور را در لیست ۱۰کشوری قرار داده که از لحاظ آزادی بیان و قلم وضع نگران کننده‌ای دارند.
نبود آزادی روزنامەنگاری در عربستان باعث شده که مردم این کشور به فعالیت در شبکه‌های اجتماعی روی آورند و حضور اپوزیسیون در شبکه‌هایی همچون فیسبوک و تویتر قوی و فعال به چشم می‌خورد ولی تاکنون منجر به تظاهرات‌های خیابانی در اعتراض به وضعیت موجود نشده است، از سوی دیگر خاندان آل سعود با وضع و اعمال قوانین ضد تروریستی، زمینه را برای مبارزه با فعالیت مخالفان در شبکه‌های اجتماعی نیز هموار نموده‌اند و تاکنون بسیاری از فعالان عرصەی یوتیوب بازداشت شده و عرصه بر مخالفان خاندان حاکم تنگ و تنگ‌تر شده است.
نویسنده بر این باور است که ملک عبدالله می‌تواند در سرکوب‌ها و مستحکمتر نمودن قدرت خاندانش – فعلاً - موفق شود؛ چرا که در کشور عربستان بطور عام مخالفت چندانی با جنایت‌های سیاسی‌اش ابراز نمی‌شود.
نویسنده در باره آینده ملک عبدالله و خاندانش می‌نویسد: هر چند ظاهراً اکنون عربستان در سایه تجارت و بازرگانی‌های جهانی و نیرو از استقرار نسبی برخوردار بوده ولی به نظر نمی‌رسد پادشاهان آینده این کشور بتوانند بخشی از مردم ناراضی این کشور را راضی نگه دارند و به احتمال فراوان مردم پیرامون شخصیت‌های همچون ابوالخیر گردآمده و تحول عظیمی در این جزیره عربی به وقوع بپیوندد.
والبته رخدادهای ناخوشایندی نیز در کنار ملک عبدالله در حال رخ دادن است که چندان به کامش گوارا نمی‌رسد؛ برای مثال در سال ۲۰۱۲میلادی صفحه‌ای بر تویتر گشوده شد که از داخل خاندان حاکم مدیریت می‌شد و به نشر و پخش اختلاس‌ها و معاملات محرمانه و مجرمانه آن خاندان می‌پرداخت.
علاوه بر بادهای ملایمی که در «بهار عربی» شروع به وزیدن نموده، هرچند ملک عبدالله تاکنون توانسته با ایجاد رفاه کاذب اجتماعی و معیشتی برای مردم تا حدودی از آن فرار کند ولی دیر یا زود تخت و بختش را بر باد می‌دهد، اگر رژیم آل سعود از هم فرو بپاشد، ما پیش‌بینی می‌کنیم این تحول در ده سال دیگر یا اندکی بیشتر رخ دهد.
و این همان خواسته بیش از ۸۰ هزار زندانی سیاسی است که نیروهای وابسته به ملک عبدالله به بازداشت آنان پرداخته است، زندانیانی که از شکنجه مداوم و زندان‌های پر ازدحام و محکومیت‌های ظالمانه رنج می‌برند، و آنان که تنها جرمشان عبارت است از درخواست اصلاحات سیاسی و رهاشدن مردم عادی عربستان از بردگی سیاسی که با آن روبرو شده‌اند و یا جرمشان تنها این بوده که از پایمال نمودن حقوق بشر در کشورشان سخن گفته‌اند.
و آن روز که چندان دور و دست نیافتنی به نظر نمی‌رسد خاندان آل سعود به چنگ عدالت خواهند افتاد و کسی و دولتی و امیرنشینی نخواهد توانست آنان را از مجازات جنایت‌ها و خیانت‌هایشان پناه دهد و مطمئناً با آزادی «ابو الخیر» در سال ۲۰۲۹ و همفکرانش در سال ۲۰۲۵ کشور عربستان شرایط متفاوت‌تری خواهد داشت.
نظرات